باتچای، سکونتگاهی است بومی؛ سکونتگاهی که از بازسازی خانه‌باغی 15 متر مربعی در منطقه‌ی ییلاقی- روستایی به همین نام (باتچای)، واقع در 25 کیلومتری تبریز، ساخته شد. معنای لغوی باتچای، رودخانه‌ای در عمق یا فرونشسته می‌باشد. چالش اصلی پروژه، منازعه یا عدم انطباق بین نیازهای امروزی کارفرما با بافت محلی و بومی پروژه بود؛ به عبارتی پارادوکسی بین "سنت و مدرن". از طرفی کارفرما به دنبال از بین بردن سازه موجود و ساخت ویلایی متناسب با سلیقه برخواسته از جامعه بود. از طرفی بافت ارزشمند محل پروژه با ماهیتی کاملاً بومی و روستایی، پر بود از نمادهای معماری آذربایجان. این پارادوکس، نقطه‌ی شروع شکل‌گیری تفکر ما، یا به عبارتی سختی کار ما، در راستای شکل‌دهی تعادل بین این دو تضاد بود.

پس از جلسات و گفت‌وگوهای متعدد با کارفرما، تفکر وی و رویکرد پروژه را به سمتی سوق دادیم که در کنار پاسخ‌دهی به نیازهای عملکردی مخاطب پروژه، ماهیت بومی آذربایجان نیز در شکل و فرم کلی پروژه بازخوانی گردد. به عبارتی، درون بنا متعلق به ساکن و مخاطب فضا و نیازهای وی گردید و بیرون بنا در اختیار قالب بومی و محلی زمینه، قرار گرفت.