تندیس‌گرایی، اتمسفر صنعت محور، عدم انحصار مطلق پوسته نهایی کالبد بنا و...، از جمله کلید واژه‌های مورد توجه در پروسه طراحی و اجرای دفتر مرکزی شرکت آلوم پیمان می‌باشد. در مخاطب‌شناسی فضا با دو قشر تا حدودی ثابت مواجه بودیم، قشر اول، ساکنین روزمرگی فضا (پرسنل شرکت) و قشر دوم، مخاطبینی که به عنوان مشتری محصولات آلوم پیمان در فضا حضور خواهند یافت. آخرین لایه فضا، یعنی کالبد داخلی باید انتظارات این دو قشر را برآورده می‌کرد. اولی در انتظار ادراکی تام با فعال‌سازی اکثریت حواس و دومی ادراکی بصر محور و تحت تأثیر فرم. این پارادوکس جذاب ما را به سمت ایجاد کالبدی تندیس‌گونه همراه با استفاده از متریال‌های فعال‌ساز حواس مخاطب، سوق داد. چوب، بتن، آلومینیوم، آهن، پوشش گیاهی و ... .
هدف ثانی در طراحی و ساخت این مجموعه، یکسان‌سازی و یا به عبارتی اتحاد بین مبلمان و کالبد داخلی بنا بود، تا به صورت یک کل یکپارچه عمل کرده و ادراک مخاطب را درگیر خود نماید.

تنها هدف از اعمال چنین سطحی، درگیر کردن ادراک بصری سرنشینان علاوه بر ایجاد هندسه‌ای است که از زوایای مختلف، ظاهر متفاوتی دارد (پارالاکس). هنگامی که این نماها با هم ترکیب شوند، نه تنها درک جامعی از محیط به بینندگان می‌دهند، بلکه بینندگان را از محدودیت‌های یک نمای یکنواخت رها می‌کنند.